Seminarium handlingowe z Moniką Rylską

Jesteśmy z Sonią po naszym pierwszym agilitowym seminarium i równocześnie naszym drugim treningu (nie licząc domowego hopsania przez dwie hopeczki). Jak było? Świetnie :). Z Soni jestem mega zadowolona! Bez problemu skupiała się, była zmotywowana, pracowała mimo różnych rozproszeń i ogólnie ślicznie biegała :). Pierwszy raz myślę że mogę zaufać mojemu psu, a słabym ogniwem jestem ja. Okazało się że agility to nie jest taka sielanka jak może się wydawać gdy patrzymy na filmiki czy obserwujemy treningi innych. A przynajmniej dla mnie... Zapamiętanie kolejności przeszkód łącznie z miejscami gdzie trzeba zrobić konkretną zmianę rąk i ogólne ogarnięcie tych zmian, panowanie nad swoimi ruchami to dla mnie spore wyzwanie (ale też świetna zabawa). Myślenie podczas biegania wcale nie jest proste ;). Torek który wymyśliła dla nas Monika był ciekawy, było kilka łatwiejszych momentów gdzie biegaliśmy długą prostą z np. jedną zmianą lub skrętem, ale sporo elementów było trudnych i wymagających od przewodnika skupienia.

Całą niedzielę analizowaliśmy tor i potem biegaliśmy go w częściach. Tematem semi był handling, więc Monika zwracała bardzo dużą uwagę na nasz sposób prowadzenia psa, poprawiała nas, pokazywała po jakiej linii biec, jak ustawiać nogi, ręce, w jaki sposób robić zmiany itp.
Z Sonią zrobiłyśmy tylko kilka sekwencji, nie przebiegłyśmy całego toru.
Nadal bardzo się cieszę z tego jaki postęp zrobiła Sonia. Rok temu to było nie do pomyślenia żeby w obcym miejscu, w hali pełnej zapachów, obcych ludzi i psów ona była skupiona i prawie tak zmotywowana jak na swoim podwórku. Teraz to żaden problem :). Tylko klatkowanie nam się ostatnio popsuło, ale to jest do naprawienia.
W przerwie pomiędzy treningami byliśmy na spacerku w lesie, Monika musiała wyprowadzić swoje psy, a przy okazji skorzystali inni ;).

Niestety nie mam udokumentowanych naszych treningów. Ale zrobiłam sporo fotek innym, właśnie je obrabiam i dodaję na mojego fanpage - album.