Seminarium z Asią Hewelt

Po zawodach przyszedł czas na seminarium. Dawka wiedzy, pomysłów na rozwiązanie wszystkich wątpliwości, solidna porcja motywacji i to poczucie, że tak na prawdę możemy teraz wszystko, musimy tylko trenować :). Narobiłam notatek i ułożyłam plan treningowy na wypracowanie jedynki (tak się cieszę, że mam ten awans i nie muszę się bawić w zerówkę) i zabieramy się do roboty!

Nie dajcie się zwieźć ślicznemu słoneczku na zdjęciach ;), strasznie zimno było, to jedyny minus tego seminarium.

Sonia w sobotę wieczorem była padnięta po całym dniu (jak z resztą i ja). Nie chciałam od niej wymagać za wiele w niedzielę, zamierzałam przede wszystkim pogadać z Asią o moich wątpliwościach co do nauki niektórych ćwiczeń i planowania treningów. Ale mojej Sonuni coś strzeliło do głowy, całe semi biegała, szczekała, bardzo chciała żebyśmy coś robiły.

Podarła klatkę, zrobiła taką dziurę w siatce że przez nią wyszła. Nasze klatkowanie w ogóle jest beznadziejne, na każdym grupowym treningu czuję się jakbym przywiozła psa z buszu, który tylko cały czas szczeka w klatce, płacze i ryje pazurami po siatce. Koniec z lekceważeniem tego, muszę to z nią od nowa przepracować bo tak się nie da żyć. A klatkę czeka szycie.

Na naszych wejściach zaczęłam od tego z czym miałyśmy problemy wcześniej, czyli brzydkie dostawianie z aportem (tu Asia zaproponowała target ciągły dłoni, kiedy So ma koziołek w pysku) i podgryzanie. Zabrałyśmy się też za chodzenie przy nodze, które robię od zawsze na każdym semi. Tym razem wnioski są takie, że powinnam popracować nad sobą, nauczyć się chodzić sama, a Soni muszę poprawić kontakt wzrokowy.

Ruszyłam też ćwiczenia z klas wyższych, problem z trzymaniem pozycji przy pozycjach z marszu, podczas obchodzenia psa (wyklikać patrzenie w przód, jakie to proste!), kwadrat i pierwsze kroczki z metalowym aportem (znaczy na razie tylko frustracja i dotykanie nosem, ale będziemy walczyć).

Po raz kolejny dziękuję za masę ślicznych zdjęć! Ola, Monika i Agata!

Ten intensywnie obidiensowy weekend dał mi takiego kopa do działania! Nie zwalniamy tempa, ciśnieniemy z treningami i mam nadzieję że jeszcze w tym roku będziecie mogli zobaczyć Sonunię w jedynce :).