Początek życia ze szczeniakiem

Po pięciu dniach z Everkiem... jaki jest? Niesamowicie socjalny! Od samego początku ogromnie przywiązany do mnie. Gdyby mógł, cały czas byłby koło mnie i cały czas mógłby się przytulać. Z drugiej strony - obce osoby toleruje, pozwala się dotykać ale sam nie chce tego. Raczej jest wycofany do obcych miejsc, sytuacji, cały czas szuka kontaktu ze mną i mojego wsparcia. Nie jest strachliwy, ale nie ma też dużej potrzeby sprawdzania wszystkiego i pakowania się w każde nowe miejsce. Woli trzymać się strefy komfortu blisko mnie. Cieszy mnie to, bo dla mnie super jeśli pies jest mocno związany ze mną i to ja jestem centrum jego świata. Że udało nam się tak szybko... i od tak bez wysiłku w pracy nad więzią... Trochę magia :), nie spodziewałam się że będzie nam tak łatwo od samego startu.

W hodowli mieszkał w małej wsi. U mnie to samo, ale do tego dużo podróżuję z psami, i oczywiście chcę żeby Everek był otwartym psem i pewnym siebie psem w każdych warunkach. Staram się jak najbardziej produktywnie wykorzystywać czas który mu poświęcam. Zabieram go w jak najwięcej miejsc. Byliśmy na dużym boisku gdzie często trenuję, kolejnego dnia nad jeziorem, dzisiaj w mieście i socjalizacyjnie u weterynarza. 

Same nowe miejsca nie przerażają go tak, jak bałam się że może być z wiejskim szczeniakiem. Zdarza mu się przestraszyć przejeżdżającego samochodu, ale jak jestem ja i jeszcze mam smakołyki to już w ogóle luzik. Wystarczy że raz mu pokażę że to coś jest ok, i już nie ma problemu. Ogromnym plusem jest to jak mi ufa, jest przekonany że za mną może iść wszędzie, bo wszędzie gdzie idę ja jest fajnie. Prawie nie jeździł wcześniej samochodem, ze mną jeździ codziennie i już drugiego dnia radośnie wskoczył kiedy ja do niego wsiadłam. W mieście był trochę zestresowany, ale szybko przywykł do nowego środowiska. W końcu kiedy ja siedziałam na ławce, on po prostu położył się pod moimi nogami i odpoczywał. Podobnie u weterynarza, wszedł i był zdezorientowany. Spędziłam sporo czasu w poczekalni, skarmiając go smakami i po chwili zero problemu, wyluzowany odważny piesek.

Poznał też już kilka innych psów. Małą Zołzę Karoliny, Dina Violi [być może kojarzycie z naszego fp psiaka, który był u mnie na tydzień w wielkanoc] i świeżo adoptowaną przez Marka suczkę. I oczywiście jakieś tam obce mijane gdzieś psy. Do większości podchodzi neutralnie, na niektóre potrafi zjeżyć się i naszczekać przy pierwszym spotkaniu. Popracujemy nad tym żeby nie przerodziło się w nic gorszego jak będzie starszy.

Z dnia na dzień otwiera się coraz bardziej, i coraz lepiej pokazuje prawdziwego siebie. Jest coraz bardziej szalony :). Na początku na spacerach miałam go calutki czas przy nodze, bo nie czuł się na tyle pewnie żeby oddalić się i pobiegać. Dzisiaj śmiga radośnie po łąkach, podbiega do moich psów, biega żeby biegać... a i okazało się że wodołaz z niego! Korzysta z każdej okazji żeby się zmoczyć! 

W domu, w klatce - aniołek, po prostu odpoczywa, i to od pierwszej nocy!

Na razie to co razem robimy to fundamenty wszystkiego. Ogarniamy się w życiu codziennym, budujemy relację, bawimy się... Wkrótce napiszę o moim planie treningowym, jak wyglądają nasze pierwsze 'treningi', ze szczeniaczkiem, który ma zostać moim prywatnym nieszablonowym mistrzem obi! :) Ale żeby to zrobić potrzebujemy przede wszystkim wzajemnego zrozumienia, jego pewności siebie i umiejętności skupienia uwagi w każdych warunkach [ze skupieniem nie ma żadnego problemu, pewność siebie buduje się z czasem]. Moja ocena na chwilę obecną - uczuciowy chłopak bardzo nastawiony na mnie i bardzo szybko robiący postępy w każdej sprawie, nawet w takich które sprawiają mu problem na początku.

W niedzielę jedziemy do Rzeszowa na Rauki Obi Cup! Sonia startuje w jedynce, Evi jedzie towarzysko. Chcecie nas poznać, pogadać - podchodźcie! bo ja to mało ogarnięta jestem i nie zawsze poznaję ludzi ;)