7 miesięcy Evera - treningi

Niesamowite uczucie, widząc teraz przy mojej nodze radosnego cattle doga... takiego jak sobie wymarzyłam... to co kiedyś było odległym marzeniem dziś jest po prostu codziennością. Mówiłam już - spełniajcie swoje marzenia bo warto! 



Pojutrze siwy piesek skończy 7 miesięcy! Jest taki duży, taki śliczny i taki mądry <3.
Chociaż już sporo udało mi się z nim zrobić w obedience, ja widzę nadal ogrom pracy przed nami. Potrzebujemy jakichś milionów lat żeby złożyć to wszystko do względnej kupy, żeby to zaczęło jakoś wyglądać. Na razie mamy trochę podstaw, ale masę braków, trochę szczegółów, ale wielokrotnie więcej do z nich do nauczenia. Oczywiście jeszcze trzeba je poskładać w ćwiczenia i dopracować wszystko tak żeby grało w warunkach zawodów. Teraz doceniam bardzo treningi z Sonią. Z nią wychodzę na trening, jak to mówią, jakby w starych, wygodnych butach. Znamy się w 100%, przewiduję ją w 100%, podstawy ma wypracowane, wszystko dalej jest jakieś takie oczywiste. Z Młodym nic nie jest oczywiste. Poznajemy się, zgrywamy się, co chwila rodzi się jakaś frustracja, czy to u mnie czy u niego. Ale są też momenty takich postępów, i takich sesji że mi opada szczena, po niektórych powtórzeniach mam banan na twarzy, a w głowie myśl na jakiego świetnego psa trafiłam.

Widziałam często padające pytania w stylu "Jak w ogóle zacząć trenować obedience?". U mnie to temat bardzo na czasie, więc chcę poruszyć go głębiej na blogu, być może w kilku postach. Muszę tylko to lepiej przemyśleć i ubrać w słowa.

Wracając do Everka - kocham jego styl pracy! O tym właśnie marzyłam! Nie pies robot, ale taki po którym widać na pierwszy rzut oka radość z tego co robi. Nie zależy mi tak na bezbłędności, zawrotnych szybkościach, zwrotności itp., jak na pozytywnych emocjach i psie w którym widać pasję kiedy trenujemy. Patrzę na szczeniaczka na treningach czy na filmikach - jest taki jak chcę! Ale żeby nie było tak prosto, nie jest taki zawsze. Kiedy polubi jakieś ćwiczenie [polubił np. dostawianie] to robi je z powerem, kiedy coś mu się nie do końca podoba i nie widzi w tym sensu, to gasi się i robi to tylko dlatego że musi [mamy problem np. z trzymaniem]. Właśnie, nie jest robotem. Nie mogę go do niczego zmusić, muszę się z nim dogadywać. Zrobi wszystko, ale jeśli jakieś ćwiczenie do niego nie przemawia, to będzie to wyglądało beznadziejnie w jego wykonaniu. Powiem wam, że mi się to całkiem podoba. Jak już mówiłam, lubię kiedy pies pozostaje psem, nawet kiedy wchodzi w rolę sportowca. Wiadomo że z takim praca z takim psem często nie jest łatwa, wiedziałam że cattel dog nie jest najprostszym wyborem jako pies do sportu, ale ja nie jestem osobą wybierającą najprostsze drogi.